Twój sen

Będę myśleć o Tobie,
na co dzień.
rankiem
gdy budzi się dzień,
południem, wieczorem
i nocą gdy śnię.

Kocham Cię.

Czy na tym słowie
zastanę koniec,
czy wejdę z Tobą
w głęboki sen.

Tam mi odpowiesz?

 Tam wiem.

Miś niepotrzebny dziś

Bawisz się,
z nim,
śmiejesz,
płaczesz,
milczysz.

A on cóż?
Nic,
To przecież
tylko
głupi miś.

Bez snów
i uczuć
zwykły miś,
z wnętrzem wypchanym
trocinami.

Na ustach uśmiech,
w policzkach - róż
z guziczkowymi,
czarnymi oczami.

Lecz dziś
pójdzie
w kąt
ten nudny miś,

Dobranoc, już.

nie mogę w nie patrzeć

jesteś

silniejsze
niż ja
i jesteś
słabsze

piękne
gorące
kapryśne
subtelne
piekielne.

weź,
ogrzej
rzuć
otul
potęp

moje słońce

ona

Tracę kontrolę
być może
nie jestem,
-jestem sobą.

Lecz Ty mnie odmieniasz

weź mnie w sobie
z daleka
od codzienności,

tej bez znaczenia.

Obejmij
i powiedz

witaj
żegnaj

do zobaczenia.

spokój

Spokój stał się
więzieniem Twoim
gwarancją
na przyszłość.

Nic mu nie dałaś
nic mu nie wyznasz.

Zawiodłaś.
Tak jak przypuszczał.


A teraz
odejdzie od Ciebie,
w niepamięć.

A Ty
zostaniesz.

W wargach zgryzionych
Bez pocałunku.

Amen.

rzeczywistość

Jesteś
racjonalną
osobą

lecz
tęsknisz
do złudzenia

(dotykasz,
przez chwilę,
smakujesz
pragnienia)

by nazajutrz
udać,

że mnie
nigdy
nie było

rzeczywistość
na co dzień

vs

rzeczywistość
na miłość.

Sen

Każdy dzień
przynosi nową nadzieję
w każdym możesz znaleźć
radość,
w każdym dla Ciebie istniałem
w każdym dla Ciebie istnieję.

Lecz Ty
zapominałaś
o mnie
najwyraźniej
celowo

uśmiechnęłaś się
do mnie
z odwróconą głową

w chwilę po tym,
gdy oddałem
Tobie mnie
całego,

a przecież
nic nie chciałem
w zamian,
choć pragnąłem
wszystkiego.

Kochanie

nie wypowiadamy

tego słowa.

nie jest "na czasie"

krępuje.

Trochę wstyd

A może spróbujemy

na razie

tylko szeptem

za sobą

niepotrzebnie

kocham Cię
lecz Ty
nie myślisz tak samo
jesteś gdzieś obok

Twoje myśli
zaprzątają inne słowa
nie chcesz budować

pomyślałem więc,
że może nie czujesz,
nie potrzebujesz
i, że jest to
niepotrzebne

bo w duszy
Twojej

jestem zrodzony
z chmur
jestem
zrodzony z
nonsensu.

jak szept

miło usłyszeć
po krótkiej ciszy
śpiew,
którego
na co dzień
nie słychać

lecz dziś
nadstawiam ucha,

a gdzieś tam
w oddali
w koronie drzew
nad szmerem strumyka

ćwierk
jak szept

najpiękniejszego
rdzawego słowika

* * *

Myślę o Tobie,

i nic się
wewnątrz
nie zmienia.

Lecz Ty wątpisz

we mnie.
Nie wątpisz
w pragnienia.

Sprawiasz mi

ból tym
nienależnie.

Czuję
lód w Tobie

ogień we mnie.

Bo się nie zdarzy?
Bo nie ma prawa.

Wspomnij

Pacykarze,
fałszywi przyjaciele
pełni obaw
o samych siebie
zastraszeni i tchórzliwi.
Jakich wiele.      
Wspaniałomyślni jedynie
w sukcesie,
celebrujący zwycięstwa
o, tak wtedy ich pełno!

Lecz gdy staniesz
przed nimi
w potrzebie.    

Odwrócą się,
ciała bez rąk,
oczy ukryją
pod powiekami
telefony wyciszą,
a Ciebie jakby dotknął
średniowieczny trąd

- i nikt obok Ciebie!
                 
dlatego odejdziesz
 
gdzieś w wilgoć,
gdzieś w głąb.

A oni wrócą
raz jeszcze jeden.

1 listopada 2012r.

PET

Warto go
mieć
przy sobie - obok,
pochwalić się
przed znajomymi
bo piesek błyszczy
oczkami swymi.
Piesek uwielbia
głaskanie po głowie
czasem też pani
miłego coś
powie.

Piesek jest,
bo być ma - obok
piesek posłusznie kiwnie
głową.
Piesek ma być
chyba, że pani
się nim znudzi
lub, gdy ktoś
szepnie jej w posłowie,
że piesek chodzi jej
po głowie.
Wtedy go rzuci

Lub psinę
skarci
by głupi
nie pomyślał sobie,
że istnieje
równe
pies i człowiek.

Karol Levittoux

Nie mogę
szeptać,
nic im powiedzieć.

Zacisnąć zęby,
zostaje mi
o ścianę rozbić głowę...

Lub krzyczeć
ile w piersi sił.

To tylko
mogę!

Od zduszonego
w gardle tchu,
do celi
prowadź mnie
Aniele mój.

Bo tu w ciemności
mój jest strach
i ból jest tylko mój.

Lecz nic im,
nic nie powiem,
nie powiem
nie powiem.

Dla chwili
ciężkiej jak żar,
ulotnej jak ogień.
spłonę.

Stąd tylko
w drogę!

Jak człowiek,
Jak człowiek. 
              
                     Karol Levittoux.

* * *

Jak niewiele wystarczy
aby zostać potępionym,
naznaczonym
skreślonym,
strąconym
w dół.      

Tak wiem
przyczynkiem
stają się      
słowa, słowa, słowa.    

A  jednak
one
malują
najpiękniejszy obraz.

Październikowy deszcz

Marnuję Twój czas

stanąłem 

w miejscu,

powtarzam się.

A przecież wiem,

że wystarczyłby

szept,

że wystarczyłby

gest.

Więc obiecuję sobie,

że dziś nie stracę 

kolejnego dnia,

że dziś nie stracę,

i nie przegapię 

cokolwiek

miałoby się stać

Bywa

Czasami tak jest,
że zdradzają
najbliższe osoby.

A gdy to już zrobią
udają, że nic się nie stało
i nie wiadomo o co
te pretensje.

Może łatwiej
obrócić sytuację
w żart,
a gdy to nie wychodzi
stwierdzić,
że nic nie jest
czarne lub białe.

Tak.
Życie jest szare,
a ja
czuję się
samotny i opuszczony
pośród przyjaciół.

Dlatego muszę odejść
czując,
że tylko ja
dotrzymałem
warunków
umowy.

a przecież
nie ma
honorowej
kapitulacji

honorowy był
tylko
strzał
w skroń
głowy.

studnia

Patrzę w jej serce

co blask odbija

mój ciemno.

Wołam

weź moją dłoń!

- jej wszystko jedno.

Kamień ma zimny

na piersi,

a źródło

stalowe

wewnątrz.

A tu 

lato kwitnie

i polne są kwiaty,

ptaki

rozdrgane w tryle.

Tam szaro,

chłodno

i ciemno.

- dwa światy

Żywe

i Martwe 

motyle.

Chodź

wejdź 

w moją toń

prosi

wilgotnym

oddechem.

Lecz

ona 

i

on

są  tylko echem.

Jednostronność

Gdybym był

swoim przyjacielem

poradził  bym 

sobie.

Rzuć to dzieciaku 

w cholerę

po co to 

i

na co to 

Tobie?

Rzuć to w cholerę!

po trzykroć

wypowiedz zaklęcie

i odejdź 

od siebie

samego

 tylko po swoje

* * *

Bezsensu.

Szach i mat.

Ani kroku do przodu

Ani kroku w tył.

A paradoksalnie

gdzieś w sercu

przez ciężar

jest

lżej,

jest raźniej.    

Chodź nie ma wolnych miejsc

a z teoretycznego "nic"

 

praktycznie

powstają

gwiazdy

Brat mojego ojca

 Gdy lat dożyłem
- tak jak chciałem

 i jak mi przecież też życzyli

 Ci wszyscy drodzy, - wszyscy mili,

 Ci co na przekór

 lub na szczęście

 tych sto lat, sto lat!

 - nie dożyli.

 Sam teraz jestem - na ścian cztery

 żona jak co dzień jest koło mnie

 personel,

 - owszem wszyscy mili

 choć przecież muszą sprzątać po mnie!

 Zbawienny uwiąd świadomości

 bo życie młode w myśli płynie

 wczoraj znów byłem

 na wojence

 w lesie, pod rękę z karabinem,

 a wcześniej przecież z bratem

 grałem w nogę

 na przedwojennej

 Przemysłowej*.

 Co dalej?

 bo dziś się trochę
 bardziej boję

 lecz cóż ma być to niech i będzie,

bo nadal jestem,

nadal będę,

  na każdą Panie Boże drogę.

-------------------------

* ulica w Lublinie

Załączona piosenka to "Kołysanka Leśna"  Jacka Magierskiego wybitnego Lublinianina, działacza AK.  Z tych m.in. względów doskonale komponuje się z opisywaną osobą.

zmiana

tak,

życie jest piękne

i jest mi z tym dobrze

choć wiem,

że zdarzały się chwile

gdy wątpiłem

smętnie

namiętnie

było byłem

dziś jestem

po prostu

i myślę,

że to właśnie

teraz jestem bliżej

Życie i Śmierć - nie są różowe

Mam toksyczną matkę,

która mnie nie-rozpieszczała

ojciec umarł

i nawet tego nie zauważyłem

właśnie przez nią.

Mojej rodzinie, kupuję zabawki

które niszczę

w niekontrolowanej złości.

Ale chyba nic się nie stało?

bo przecież już mi minęło.

Kocham kobiety,

każdą w moim życiu 

traktuję indywidualnie

na swoim planie filmowym.

Kochanie, mówisz do mnie

że jestem dzieckiem,

a Ty chcesz

 dużego chłopca.

A ja przecież
nie mam własnego Ja;

jestem prosty, nudny

i kompletnie pusty,

a pomimo tego

wszyscy mnie uwielbiają.

Jednak moje serce wkrótce 

się zatrzyma 

l nie będzie w tym 

nic niezwykłego.

Publicznie tylko
robiłem z siebie pajaca
moje życie jest

smutne i żałosne.

 Odszedłem, odchodzę.

Inspirowane filmem Peter Sellers: Życie i Śmierć

Kłamca

dzień dobry

na spotkanie

z

kłamcą,

który sobie

kłamie

  choć ma 

 piękne

oczy

- to kłamie.

A przecież

musi
i powinien być 

idealny

czysty

biały

czarny.

a jest tylko

z krwi,
ciała
 kości.

ulega
i ginie

pośród
złości
z
namiętności

Zwrotka

wrócił list

adresat wyprowadził się

wyrzuciłem go

okazał się

bez znaczenia

dla odbiorcy

bez potwierdzenia

pewnie dobrze

lato

buczy komarami

słońce

ustawiło się na 35 stopni

wokół burze

małe, duże

gdzieś zrywa dachy

a ja

mam wakacje,

i już niewiele pamiętam

na co dzień

Fabryka śrubek

Życie nie jest jednorodne

przeplata się jak warkocz,

utrzymuje Cię przy sobie

sam nie wiem w jakim celu

i na jak długo.

Patrzę na Ciebie

i mówisz, że tak ma być

i że jestem głupcem.

A ja uważam, że

to prawdopodobne i

nie jestem tu do niczego

potrzebny.

Wszystko to wokół

to tylko fabryka śrubek,

w której precyzja i

powtarzalność ilości

są najwyżej cenione.

Zresztą.

Kogo to obchodzi?

Czasami myślę sobie,

że wielu ma łatwiej.

Ale ja nie jestem

jednym z nich.

Nie pasuję

do tej armii klonów.

Chcę natomiast

tak po prostu być

tylko

w sposób

nieskomplikowany

bez kłamstw,

za które

jestem doceniany

bez potępienia

za uczucia

jakiekolwiek.

Do diabła z tym.

wilk

drę skórę kłami

chwytam za kark

i czuję lekki opór

pod łapami.

łamię naprężone mięśnie

w delikatny uwiąd

w cichy szept

w pysku mam krew.

skowyt

podnoszę wargi

zbliżasz się.

sierść stawiam

w kłos

czuję bardziej

niż wiem

ten

zapach

ciało

głos.

Wyłączyłem się.

To nie prawda,

że jestem zabawny,

że często się śmieję.

Umieram

wewnątrz siebie

z bezsilności

która rozdziera

mnie na pół.

Każde słowo

myśl, krok

wszystko co robię

jest grecką tragedią,

a każdy wybór

jest krzywdzący i zły.

Tak chciałbym

o tym wszystkim

wokół

zapomnieć.

Czasami myślę,

że wystarczy

położyć głowę

w Twoich dłoniach

zasnąć

i nie słyszeć.

Ale to jest

takie dziecinne

głupie i banalne.

- Wyłączyłeś się?

- Tak. Nie słyszę.

To takie kobiece!

To takie kobiece !

serce rozżarzyć

do czerwoności

wzniecić w nim pożar

co strawi ciało

do białych kości

potem je gasisz

bym nie spopielał

nie całkiem umarł

nie całkiem odszedł

tak trochę został

tak trochę chociaż

Więc ja

jak Fenix

wstaję z nicości

okrywam ciałem

na nowo

kości

serce wybija rytm

tak jak dawniej

lecz nowe

w wierze,

że teraz nikt jego

mi nie odbierze.

A Ty znów

stajesz obok

pełna radości

jak małe dziecko

bo odzyskałaś

- tego swojego

w śnie przyśnionego

obiecanego

nierealnego

niemożliwego.

Żonie.

wolności nie ma

wolna wola

stała się dla mnie

wrogiem

zadziałała

przeciw,

wbrew

samemu

sobie.

byłem

okopany

ogrodzony

ostrokołem

a i tak

wszystko

zostało wzięte

bez walki

a jeńców

wycięto.

Wolności

nie ma

niewola jest

nałogiem.

Jak dzieciak

Ważne, że jesteś

jakkolwiek i jakakolwiek

przy mnie

lub

tylko obok

wówczas nic się

nie liczy

wszystko wokół

stanowi tylko

tło,

obraz

nie ma czasu

ulicy

umysł przelicza

wiele możliwości

myląc się

i gubiąc wątki,

po kolei

wszystko się zatraca

słyszę tylko

bicie serca

i oddech

czuję się jak dzieciak

na wodnej zjeżdżalni

i chcę tak

bez końca.

Alaska

na marnym końcu świata

w drewnianej chacie

pośród wzgórz

przy lesie 

mórz

dłonie czarne są

od drzew i ziemi

oczy są w lśnieniu

krew krwią jest

jak niebo w bezksiężycową noc

śnieg w bieli pozostaje,

a gwiazdy po prostu są
nie udają

pies z wilkiem są braćmi

nikt mną nie gardzi

jestem tam
sam
sobą

naturalny

Sen znad jeziora

Jezioro szmerem

się odzywa

gdzieś wokół

chodzą

ludzkie głosy

noc czernią

kształty

Twoje skrywa

noc czernią

kryje

Twoje

ciemne włosy.

Nie ma tu nic

z pozoru

choć chwilą

tylko

 tu

pragnienie

w zapisie marzeń

twarzy

Twojej

w malinowych

ustach

zmysłowe

truskawkowe

cienie.

Poruszenie się w którąkolwiek stronę nie ma sensu

Wiesz, gdy

złapię oddech

dławię się nim,

jak szczęściem

świat mija szybciej

a ja po prostu

jestem w nim sobie.

jestem - ot tak

dla kwiatów

ważek,

w niebie gwiazd

nierzeczywisty

dziwny

człowiek.

I wszystko

niknie

gdy myślę o tym.

Myśli splatają się

w tęsknoty

w rozczarowanie

w faktyczny

świat.

Świat

taki nijaki

i pełen wad.

Story

Formalnie nieformalny
związek Dwóch

być może
niepotrzebny, zbędny
paradoksalny.

i nieważny.

* * *

dlatego
na kanałach zapadła
cisza.

warto nie widzieć
i nie usłyszeć.

Nie czuć zapachu
nie odczuć smaku.

i
ograniczać.

A może warto
żyć.

na przekór
strachu.

Byle jaki testament naszego pokolenia.

     Tolerancja, stała się mieczem obosiecznym, bo oto doprowadziła do sytuacji, w której dotyczy mniejszości - większość została jej zakładnikiem. Oto okazuje się, że w dzisiejszych czasach nie powinniśmy posiadać zdania ocennego, będącego w zgodzie z naszym sumieniem. Sądy kategoryczne stały się niewygodne, więc przestaliśmy ich używać bojąc się wyrazić własne zdanie aby kogokolwiek i jakkolwiek nie urazić. Z biegiem (niewielu) lat straciły na pozytywnym znaczeniu, a wręcz stały się niestosowne. Doprowadziło to do tego, że w przestrzeni publicznej podczas świąt Bożego Narodzenia nie można ustawić choinki bo możemy tym kogoś obrazić. I oto stał się cud! Gdzieś w Anglii w obronie zielonego drzewka staną żydowski rabin, który oświadczył, że zupełnie mu ono nie przeszkadza, w czasie gdy "politycznie poprawne" władze zdecydowały się takowe usunąć. Więcej. Powiedział, że podtrzymywanie korzeni jest dzisiaj bardzo ważne. Nikt z chrześcijan nie oczekiwał takiego sojusznika. Ale zyskał wiele w czasach gdy zabrakło autorytetu.

     A nam, być może brakuje prostej konsekwencji, która przez wieki towarzyszyła naszym przodkom. Zastępuje ją bylejakość i brak wzorców, szarość zamiast czerni i bieli. Nie wiem, czy nasze dzieci spojrzą kiedyś z szacunkiem za siebie, na nas, na ten byle jaki testament naszego pokolenia.

Chyba, że znów stanie się cud.

Zbudź się!

Zbudził się
we mnie młody człowiek
szarpnął za duszę
złapał za sercę
krzycząc
- ruszaj w drogę!

Stań się
nieskrępowany i wolny
poza konwenansem
co zdążył zatruć
starych ludzi.

Zostaw za sobą
wszystko co Cię zatrzymuje
schematy, ludzi, prawa
uprzedzenia!

Biegnij
po kamieniach ludzkich
krzywd
bosymi stopami
wzdłuż tej przepaści
oddzielającej
nas
od wszystkich i od wszystkiego

niech w tej wrzącej otchłani
tym tyglu na ogniu
wszystko się gotuje,
a ogień niech strawi
tą zarazę naszego czasu.

A gdy wbiegniesz na szczyt
wszystko dopiero się rozpocznie!

Rozłoż ręcę
we włosach, poczuj wiatr
rewolucji,
tej
której nigdy nie przeżyłeś
buntu co rozdziera
z bólu mięśnie
poczuj jego rytm
uderzający
w tęten krwi!

To kres
starej gęby świata,
który nic dla nas nie zrobił
nie wychował,
chodując na podobieństwo
zwierząt na farmach!

Zbudź się!

* * *

Z satysfakcją
szepczesz słowa

Jesteś debilem, halo!
Zobacz.

Wychodzisz.
do wnętrza siebie.

Tam złość
duszę w duszy
gnieciesz
złe słowa.

Jest
zimno i ciemno.
przestrzennie
i pusto.

Tu tylko
czarne
psy
na spacerze
w wąwozie.

Na niebie
księżyc
szyje
srebrnym blaskiem
oczy
jak nożem.