* * *

                      
Uśmiechnął się.

Gniew, który
nagle w  nim wybuchł
zgasł
jak pochodnia
wtopiona w wodę.

Patrzył
przed siebie
przez chwilę,
zakłopotany.

A ona
tak po prostu
przeszła obok
wielu dobrych lat
nic nie mówiąc.

Odwrócił się,
i odszedł.

Nigdy już
nie oglądał
się za siebie.
Nigdy
nie był już
nic nikomu winny.

Wyklęty

Określam
ludzi wokół siebie
Tłum brzydzi,
jednostka odpycha.

Cisza.
Ona jedna
stała się wartością
samą w sobie.
Reglamentowaną.

Miasto Chaosu
oplotło mnie
przez lata
uściskiem
ze wszystkich stron.

Pozostało mi tylko
zmuszać się
do uśmiechu.
Bo przecież
tego oczekujesz.

Staram się
ale nie mogę.
więc zmuszam się
w oddechu
- który truje.

A gdzieś tam,
jest mój świat
na wpół horyzontem
rozcięty
pozwól mi być tam
pozwól być
wyklętym.

Jakoś to będzie

Jakoś to będzie.

Słów przemyślanych
odpędzam komary.
Będą krążyły
z rankiem do nocy.

Myśli natrętne
w sposób nachalny
jak słońce
- światłem przez oczy.

Jakoś to będzie,
słowa jak mantra
a ciało stało się
jej klasztorem.

Tak tylko będzie
dla siebie
w sobie
lub może...

To nie możliwe.

Młoda Para

       Nie mogłem oprzeć się pokusie i pociągnąłem za migawkę...

A wszystko wynika z przemyśleń na szybko i analizy stereotypów jakim ulegamy.

Otóż. Młodzi są... piękni i młodzi, kochają się a każda panna młoda wygląda tego najważniejszego dla niej dnia najwspanialej. On, szarmancki, wpatrzony w nią jak w zwierciadło, świata poza nią nie widzi.

Tymczasem, zobaczyłem nieco odmienny obrazek, a każdy w tym miejscu ma dowolność interpretacji. 

Zobaczyłem małżeństwo, które jest już ze sobą ileś lat i może nieco kuriozalnie ubrano ich w ślubne uniformy.

Tragediante - komediante.